Wang rakyat dan kuil haram

The Star versi online semalam melaporkan, Kerajaan Selangor berkemungkinan akan membelanjakan wang bagi membeli tanah lokasi tapak kuil Sri Maha Mariamman yang menimbulkan keributan pada masa ini, bagi menyelamatkan kuil haram itu daripada dipindahkan.

Jika ini benar, ia adalah satu perbuatan yang bercanggah dengan Perlembagaan Persekutuan, kerana wang bagi membeli tanah itu datangnya daripada hasil negeri.

Hasil negeri pula sumbernya adalah sebahagiannya wang cukai rakyat umum. Manakala tanah itu jika dibeli nanti, tujuannya adalah semata-mata supaya kuil haram itu dapat terus berdiri disitu. Tiada tujuan lain, hanya itulah tujuannya.

Justeru hal ini bercanggah dengan Perkara 11(2) Perlembagaan Persekutuan, yang memperuntukkan secara jelas, bahawa tiada mana-mana orang boleh diminta membayar apa-apa cukai, jika sebahagian hasilnya digunakan untuk sesuatu agama selain agamanya sendiri.

Ini berbeza dengan wang cukai yang digunakan untuk membina masjid, kerana Islam adalah agama Persekutuan, justeru ianya dibenarkan di bawah peruntukan lain, iaitu Perkara 3(1). Tetapi menggunakan wang cukai daripada kaum Muslimin, untuk menyelamatkan sebuah kuil haram di atas tanah yang bukan miliknya, adalah melampau dan biadab.

Perlu diingat, ini bukan soal perkauman, tetapi soal keperlembagaan. Ini adalah isu konstitusional.

Juga tidak timbul soal menganiaya kaum hindu, kerana pentadbir sah kuil itu sendiri telah mengakui, bahawa sememangnya Penghakiman Persetujuan telah direkodkan oleh Mahkamah Tinggi pada tahun 2014 — bayaran pampasan telah diterima oleh mereka, tanah ganti telah disediakan, bahkan kuil baharu di lokasi baharu telah siap dibina dan telah pun mula beroperasi. Hal ini boleh dibuktikan dalam Harian Metro versi online di bawah Patuhi arahan mahkamah untuk berpindah.

Masakan, apabila kuil baharu telah siap dibina dan telah mula beroperasi, tapi mereka pula tidak mahu pindah, wah, wah, wah, ini sudah melampau, diberi betis, nak minta peha pula, sampai dapat dua kuil!

Ini bukan isu perkauman, tetapi apabila wang hasil negeri mahu dibazirkan semata-mata untuk menyelamatkan kuil haram, dalam pada melanggar dan membelakangkan perintah sah mahkamah dan peruntukan Perlembagaan Persekutuan, maka Melayu-Islam wajar mengenang kembali seruan Sasterawan Negara Usman Awang kira-kira 5 dekad yang lalu:

“Panas dadamu membakar baju

...

Anak Melayu, namamu telah diseru;

jawablah sebelum lidahmu jadi bisu.”

(Tulisan ini dipetik daripada satu posting bebas)